Regulamin wolontariusza hospicyjnego

1.    W Hospicjum chory znajduje się w centrum naszej uwagi, a śmierć należy do życia jako ostatnia jego faza i powinna być szanowana.

2.   Wolontariusz pracuje społecznie, tj. za swoją pracę nie pobiera wynagrodzenia, nie bierze opłat od chorego ani jego rodziny.

3.   Wolontariusz przebywa z chorym i niesie mu potrzebną pomoc. Formy tej pomocy to np.:

-    rozmowa z chorym,

-    czytanie choremu

-    modlitwa przy chorym  (z chorym, jeśli on tego pragnie),

-    toaleta chorego,

-    ścielenie łóżka,

-    dbanie o higienę i porządek otoczenia chorego,

-    pomoc w poruszaniu się na łóżku, wózku czy w chodziku,

-    jeżeli trzeba, przygotowanie posiłku i karmienie chorego,

-    robienie drobnych zakupów choremu,

-    ułatwianie kontaktu z bliskimi (pisanie listów, telefonowanie),

-    uprzyjemnianie, w miarę możliwości, każdej chwili choremu.

4.    Wolontariusz nie rozwiązuje wszystkich problemów i pytań stawianych przez chorego. Może powiedzieć ?nie wiem", ?postaram się wyjaśnić".

5.   Wolontariusz powinien być ostrożny w udzielaniu informacji o stanie zdrowia chorego jego rodzinie czy przyjaciołom i to tylko za zgodą chorego.

6.    Wolontariusz  nie powinien:

-    absorbować chorego swoimi osobistymi sprawami,

-  prowadzić rozmów prywatnych z kimś innym w obecności chorego,

-  używać intensywnie pachnących kosmetyków,

7. Wolontariusz  nie może:

- znajdować się pod wpływem alkoholu,

- wykonywać czynności przy chorym wymagających uprawnień pielęgniarskich,

- palić papierosów w obecności chorego,

8.   Wszystkie sprawy dotyczące sytuacji chorego i jego rodziny mogą być omawiane na spotkaniach wolontariuszy i objęte są tajemnicą służbową.

9.   Ciągły kontakt ze śmiercią wymaga odpowiedniej dojrzałości psychicznej wewnętrznego spokoju i cierpliwości, dlatego wolontariuszem nie mogą zostać osoby, które przeżywają własne trudne, nieuporządkowane sprawy życiowe, np.: kryzys małżeński, inny dramat osobisty.

10.  Zakłada się, że wolontariusze powinni pomagać głównie umierającym i ich rodzinom, a nie sobie. Sami powinni jednoczyć się harmonią duchowości przyjętej przez Hospicjum.